Even een terugblik: Kawasaki 2-3 cilinder weekend 2009, Baarle Nassau En toen was het alweer het laatste weekend van augustus, dus tijd voor het treffen van de Kawasaki 2-3 cilinder club. Na een heel plezierig weekend vorig jaar dankzij mijn dochter die goed bevriend is met Eveline, de jongste van Leon en Liesbeth, had ik ook dit jaar de eer uitgenodigd te worden. Natuurlijk wel onder een belangrijke voorwaarde: het schrijven van een verslag. Eigenlijk was dat vorig jaar ook al gepland maar toen is het er niet van gekomen, beterschap dit jaar dus? Was het vorige jaar al goed te berijden, dit jaar hadden Leon en Liesbeth het wel heel gemakkelijk gemaakt door te kiezen voor Baarle Nassau op een steenworp van Breda. Dat dit niet voor iedereen gold zal JeanPierre van harte beamen, maar goed toen wij vrijdag rond een uur of drie aankwamen hadden Ian en Dave het al heel gezellig gemaakt. Zij waren donderdag in de namiddag al( je kan maar beter op tijd zijn!, red) aangekomen en hadden zich al helemaal geinstalleerd. Ian’s topkoffer op de Hayabusa was veranderd in hun persoonlijke minibar met bier (what else) en zoals dat gaat met minibars, ze zijn zomaar leeg. Gelukkig was de tap toen al aangesloten? Ja maar nog niet koud! Tussen het opzetten en inrichten van de partytenten, aansluiten van de tap en tentje opzetten druppelde de trouwe deelnemers binnen. Sommigen op de motor, anderen met de motor op een trailer of in een bus, weer anderen achter een auto aan (Helmut + Gina + Deutsche herdershund Heinz). Het werd al snel gezellig terwijl iedereen bijkletste en elkaars motoren bewonderde. ‘s Avonds op zoek naar Belgische frieten in 1 van de 27 Belgische enclaves in Baarle Nassau (NL) / Baarle Hertog (B) en na het eten de tap testen bij een kampvuur wat door de Britten de hele avond gaande werd gehouden. De volgende ochtend kwam langzaam op gang, de nacht was niet voor iedereen even goed verlopen. Jean Pierre was door verkeersopstoppingen pas om 3 uur (volgens mij was het toch eerder op de avond, want we hebben tot drie uur gezellig Franse les gehad, Guido) in de morgen aangekomen, waar volgens mij niemand wat van gemerkt heeft en hij liep in z’n fameuze pyjamabroek met zonnebril in het rond op zoek naar een kop koffie. Tijdens het ontbijt pruttelden naast de koffie nog meer tweetakt machines binnen met dit jaar veel tweecilinders. Na het ontbijt krijgt iedereen een routebeschrijving met de instructie dat we als individuele rijders toevallig achter elkaar rijden en dat dit geen clubrit is. Had iets met persoonlijke aansprakelijkheid van de voorzitter (Leon) te maken in geval van een ongeluk. In een blauwe walm en een oorverdovend rengdededengdeng gaan we met zijn allen (een kleine 30 motoren) op pad. We rijden een prachtige tocht door de rustige (ahem) bossen bij Baarle richting Alphen / Chaam / Ulvenhout en Breda tussen de weilanden en trekken zoals te verwachten veel bekijks. Na zo’n 30 km een tussenstop bij de Kogelvanger net onder Breda voor koffie met eigengemaakte appeltaart. Net voor de bestellingen worden gebracht komt Ernest ( ja die van Bobby en de rest) met en fluitende Rio aanrijden. (Voor niet kenners een legervoertuig waar een aantal manschappen in kunnen plaatsnemen) Dit jaar niet op de motor, maar met een evengoed aparte machine. Na de koffie doen we een rondje Breda over de statige Baronielaan, langs een Duitse tank uit WO II, een geschenk van de Poolse bevrijders aan de stad, langs het grote en groene Valkenbergpark waar altijd wat te doen is en langs de net weer uitgegraven haven. Zo komen we weer onder Breda uit en gaan we over allerlei mooie binnenweggetjes richting Belgie. Na een noodstop voor een gebroken koppelingskabel (hehe er gebeurt eindelijk weer eens wat!) en een route langs mooie achteraf weggetjes eindigen we in Baarle voor de lunch en verrassing. Als Bredanaar rijd ik mijn GTR wel eens droog (moet je ook olie bijtanken?, red) in deze contreien, maar ik heb nu toch weer een hoop nieuwe mooie kleine bochtige weggetjes gezien: mijn complimenten aan Leon en Liesbeth, ik wist dat het rond Breda mooi was, maar zo mooi was voor mij ook een verrassing. In Baarle Hertog (ja we zijn weer in Belgie) krijgen we een rondleiding en lunch daarna in brouwerij ‘De Dochter van de Korenaar’. De eigenaar vertelt leuk over het brouwen van bier, hoe hij er in gerold is en wat hij precies brouwt. Vooral dat laatste zorgt voor hilariteit. Als internationaal gezelschap doet de brouwer zijn verhaal in het Engels. Dat doet hij blijkbaar niet zo heel vaak want hij moet zijn standaard verhaal vertalen terwijl hij aan het vertellen is, wat niet altijd even eenvoudig is. Ook leuk om een nieuwe uitdrukking te leren: zijn lichtste bier ? Noblesse? wordt tot hilariteit van alle Britten in UK als ?knobless? uitgesproken. Na wat gebarentaal wordt duidelijk dat je als ?knobless? man toch niet echt meer een man bent? dan is het (eindelijk) tijd voor het proeven; met een broodje en een kop soep laten we ook zijn bieren goed smaken. Lekker gebrouwen en hij doet dan ook goede zaken in zijn winkel als we weer vertrekken. Gelukkig is de camping maar 500m verderop en komt iedereen zonder ongelukken weer bij zijn de tent. Sommigen nemen hier weer afscheid maar de meerderheid schuift in de avond aan bij de barbecue en het kampvuur. De tap gaat helemaal leeg net zoals de reserve kratjes en de wagen met hout. Het blijft nog lang gezellig. En dan is het weekend al weer voorbij, jammer, jammer. Zondagochtend consternatie als Thomas zijn autosleutels in zijn auto laat zitten, de deur dichtgooit en de auto zichzelf op slot zet. Kennelijk vond zijn auto het wel OK in Brabant en had hij nog geen zin in een thuisreis. (of komt hier het spreekwoord ‘Brabantse nachten zijn lang tot uitdrukking?’) Na verwoede pogingen van onder andere Gary lukt het Bas B. uiteindelijk de sleutels eruit te vissen. Dan worden na het ontbijt volgens goede traditie nog prijzen uitgereikt. De dames die het vorig jaar deden zijn dit jaar weer van de partij reiken in een vijftal categorieënprijzen uit: *Natste tent? Gefeliciteerd, (twee Britten waar ik de naam niet van weet), mogen volgend jaar de hele tent opzetten! *Grootste huisdier? Gefeliciteerd Gina, volgend jaar de nieuwe clubmascotte? (Ze hebben ook elk jaar een prijs; vorig jaar het verbranden van een Honda shirt………., red.) *Mooiste motor? Gefeliciteerd Alfons, restaureren is niet meer nodig als je met zo’n standaard motor wint zoals je al zei’. *Grootste voertuig? Gefeliciteerd Ernest, volgend jaar met aanhanger? Of kanon voor kleiduiven schieten? *Raarste (lees: domste) actie? Gefeliciteerd Thomas, denk aan je reservesleutels de volgende keer. Daarmee kwam een einde aan alweer een geslaagd weekend, dankjewel Leon en Liesbeth en alle betrokkenen voor de organisatie en hopelijk tot volgend jaar? Op Texel zo heb ik uit betrouwbare bron vernomen. Daan Zeydner